Het spelen op: wat je je arme, lieve, toch al onder de werkdruk zuchtende collega's moet aan doen?
Je hebt het naar je zin en bent als de dood dat je dat kwijt raakt, dus ga je over je grensen die eigenlijk niet juist of ongezond zijn?
Ooit was ik ook zo.
Was zo blij met baan, collega's, enz.
Dat ik ver buiten gezonde grenzen ging en je denkt! dat anderen dat ook voor jou zullen doen of dat je baas JOU! uiteindelijk geen schop onder je kont zal geven.
Hoe ontgoocheld als je dan toch als een hete aardappel los gelaten wordt en je je dan bedenkt wat je zelf allemaal aan gezondheid, risico's, geld, slapeloze nachten, enz. voor ze (collega's en werkgever) hebt genomen.
Maar wij hebben makkelijk vanaf de zijlijn kletsen, het is jouw beslissing.
Neem geen risico's, want echt dat zijn ze niet waard.
Jouw lijf, jouw gezondheid, jouw toekomst, dat op de eerste plek, de rest is bijzaak.
