Advies nodig

[Kathy78]

Hoi iedereen, ben nieuw hier. Geen idee of dit het juiste plekje is. Ik sta helemaalan het begin van dit afvaltraject. Op dit moment zit ik nogal in de knoop met mijzelf. Ik probeer sportief te zijn maar alles wordt steeds moeilijker. Wat ook noet help is dat ik niet lekker in mijn vel zit doordat mijn moeder nog maar een keer gezegd heeft dat ze dikke mensen haat en dat ik na een lang fietsweekend niet welkom was om bij haar en mijn pa te slapen want ze schaamt zich voor mij bij de buren. Letterlijk zo gezegd. Oja en ik moest gewoon minder eten. Ze heeft geen idee wat dit met mij doet en ook niet dat ik zelf al jaren met mijn gewicht worstel. Eigenlijk ben ik al mijn hele leven aan de top van de normale bmi curve maar de laatste 20 jaar zit ik er overheen en de laatste 10 jaar fors. Mijn moeder heeft nu de emmer overdoen lopen. Ik ben kwaad, verdrietig en als enig kind heb ik ook weinig steun. Ik ben nu via huisarts bij psycholoog terecht gekomen om rust te creeren alvorens verder te gaan. Ze heeft wel laten doorschemeren dat ze wel verwijsbrief wil doen. Tja ik ben nog jong 38 en zo ver ik weet nog geen lichamelijke klachten al hoewel ik wel van mijn graasverslaving af wil. Niet 1 koekje maar 3, altijd de angst dat ik niets zoet in huis wil. Huisarts was net als ik van mening dat dietiste niet help. Ik weet wat gezond is maar ik vergrijp mij aan alles wat zoet is. De mensen in de buurt en mijn klanten kennen me als die gezellige, extroverte vrouw, maar thuis ben ik stil en voel ik mij ellendig. Mijn overbuurvrouw was verbaasd dat ik ruim 3 getallen op de weegschaal heb, tja master in zorgen dat mijn kleding afgeslankt eruit ziet denk ik, maar de jazzballet les houd ik met 106kg amper vol en van de zomer ga ik toch weer op fietsvakantie. Ik val dan in 3 weken 10kg af maar die is er thuis zo weer bij en tja kan niet mijn hele leven blijven fietsen

Zo heel stuk. Mijn statistieken, ik ben 1.66m en weeg nu 106 kg, bmi 38.5 Volgens huisarts is het niet strik noodzakelijk om bmi40 te hebben. Ik heb zeker 3x weightwatchers geprobeerd, ook nog 1x online en natuurlijk gewoon dieten, extra sporten etc. 10kg lukt me en dan stokt het. Ook nog ooit 1x naar dietist geweest, maar dit is meer een probleem tussen de oren waarbij het gewicht een uitkomst is van hoe ik mij voel. Ik ga nu eerst met de psycholoog aan de slag maar ik wil ook graag horen van mensen die een beetje hetzelfde schuitje zitten dus onder 40bmi maar wel die operatie. Ik wil zo graag zo rond de 70kg wegen zodat ik weer onbevangen een kleding winkel in kan lopen, gewoonkan sporten, lekker een uur kan jazzbaletten zonder dat ik mij als een walvis voortbeweeg. Ik wil niet meer jojoen maar begeleiding en blijvend resultaat.

[Jetske]

Lieve, lieve Kathy78,

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik zit met m'n bek vol tanden.
Wat een vreselijk verhaal is dit...
Ik zou je willen vastpakken en een enorme knuffel willen geven.
Dit verdien je niet (niemand!!)

Ik begrijp hoe je je voelt. Ik heb nu ook een bmi van onder de 40, maar wil wel heel graag gewoon rond de 70 kilo wegen. Ik hoop dat ik wel snel de operatie mag gaan doen.

Wat belangrijk is: lees je goed in en kijk wat jij zelf kan doen om te zorgen dat jij die operatie mag gaan doen.

Ik zou je ook adviseren dat je psychische begeleiding blijft houden, want met zo'n moeder heb je geen vijanden nodig....

Liefde en licht voor jou, Kathy78

[razz]

Veel succes.
Daarnaast wel een puntje dat het je moeder is die dringend een psycholoog nodig heeft en niet jij. 3(

[mamaja]

jeetje meis....fijn zo'n moeder!!! Mijn moeder is ook niet erg tactisch, maar dit slaat alles!
Heel veel succes, lees je in en weet zeker dat het goed gaat komen met je! 1(

[De nog te zware]

Vrienden kies je, familie krijg je.

Zo te zien heb je al wat ballen in de lucht om hulp te krijgen en verbetering aan te brengen.
Daardoor weet ik niet helemaal wat je van ons wilt.

Je BMI en je gezondheid kan een operatie (nog) in de weg staan.
Ook de verhouding en wat ze bij je los weet te maken met je ma, zou ik voor een operatie eerst bekeken willen hebben.
Want als je straks geopereerd bent en je ma weet je zwakke plek met volle kracht te raken, dan gaat troost/woede/onmacht eten/drinken niet meer en hoe troost je jezelf dan?

Knap als je nog steeds fietsvakanties doet.
Ik zou als een hijgend hert, de jacht ontschoten zijn, mijn tong op mijn schoenen en na 4 km al huilend roepen dat ik niet meer verder kon......en ook niet meer zou willen.

Ik mis een beetje of je een partne of familie hebt of dat je er helemaal alleen voor staat.

Weet je ook of je een sleeve of een gbp zou willen?

Je bent nog jong, maar we hebben ook jongeren van onder de 20 gehad, die al voor een operatie gingen.
Wij oudere jongeren.....hadden gewenst dat we eerder voor een operatie waren gegaan.

Als je zeker weet dat je een operatie wilt, kan je best meerdere dingen tegelijk aan de gang zetten, omdat sommige ziekenhuizen een voortrajekt hebben, die gauw een half jaar in beslag kan nemen.
Daar is ook een dietiste en psych, bij betrokken.

Weet je al naar welk ziekenhuis (in je buurt) je dan verwezen zou willen worden?

[Appelflap83]

Ik heb niet veel toe te voegen, maar wat ik wel wil zeggen is hoe vreselijk ik het vind dat jouw moeder zo met jou omgaat.
Goed dat je hulp hebt gezocht, dit is niet niks.

[Tigger]

Bah, wat een naar verhaal...
Goed, dat je hulp hebt gezocht!
Ik wens je veel succes met je traject.

[De Gewichtige]

Bizar wat mensen, en zelfs mensen die onvoorwaardelijk van je zouden moeten houden, elkaar aandoen. Psychische mishandeling En het erge is, hoogstwaarschijnlijk wegens eigen tekortkomingen...

Verhelderende vragen van De nog te zware.

Ik durf het bijna niet te berichten, maar ik wil je ook geen valse hoop geven. Ik ben bang dat als je naast je BMI geen comorbiditeiten hebt, je geen vergoed traject kunt volgen. Ik hoop echter dat jouw huisarts gelijk krijgt!
Ik heb met het SFG in Rotterdam contact gehad en ook zij konden mij geen operatie bieden nu ik geen comorbiditeiten heb en een BMI van 35.8.
Ja, zelf betalend: €11.000 (sleeve, een GBP zal hoogstwaarschijnlijk een hoger bedrag geven).
Ik ben uitgeweken naar België, Brugge, en als zelfbetaler kost een sleeve mij €5800
Ik besef heel goed dat veel mensen financieel gezien geen mogelijkheid hebben om een operatie zelf te bekostigen.
Ik hoop dat het geluk jouw kant op zweeft!

Ik wens je alle goeds!

[Kathy78]

Dank voor jullie fijne reacties. Zo ver ik weet heb ik inderdaad geen comorbiditeiten maar wel risicos die ik voortijdig wil stoppen. Ik ben wel benieuwd want er is nog nooit onderzoek naar gedaan naar cholestrol, suiker en hoge bloeddruk. Ook slaapapneu weet ik niet, wel dat ik wel eens een drukkend gevoel op mijn nek heb door het vet rond mijn nek en mijn grote borsten. Mijn vader heeft vanaf zijn 45e zeker 3x een lichte hersenbloeding gehad, mijn oma moeders kant is op 69 overleden aan zware suiker problemen, longembolie door stolsel in benen. Zus van mijn moeder darmkanker op 53e en mijn beide grootouders vaders kant alle twee hersenbloeding rond hun 70e.. Zussen van mijn oma bijna allemaal diabetes. Mijn moeder heeft niks weegt maximaal 63 kg bij 1.70m, 3x week sportschool en een stalen discpline. Perfectionisme is haar woord. Laat me duidelijk zijn wil absoluut mijn moeder niet worden. Ik wil gewoon ongedwongen weer leven zonder dat ik constant denk doe ik het wel goed genoeg en zonder dat ik constant denk heb ik wel genoeg voedsel in huis. Ik wil eerst tot rust komen met behulp van de psycholoog, maar ik zie wel die steeds meer stijgende lijn. Verder zijn er nu veel dingen die ik niet meer doe. Ik zou graag weer met mijn wetsuit canyoning doen en raften. Tja dit gaat gewoon niet meer lukken. Ik wil heel graag begeleiding bijnmijn eetverslaving. Ik eet te veel, niet een chocolade eitje maar gelijk die hele zak. En als op zondag hier de supermarkten gesloten zijn zoek ik net zo lang naar een reden totdat ik naar dordrecht rij. Belachelijk gewoon. Het is een kwestie van tijd totdat ik wel aan die bmi van 40 zit, dat is nog 4kg maar zo ver hoop ik niet te komen. Ik ga eerst met de psycholoog aan de slag om te zorgen dat ik meer los kom van mijn moeder. Ik krijg al stress alleen maar als ik denk dat ze op bezoek kom. Dan moet het huis perfect aan kant, haal ik alles weg wat enigzins stof tot discussie kan opleveren. Ik heb ooit mijn eerste kat toen die nog kitten was tijdelijk bij mijn vorige huis bij mijn ouders bezoek tijdelijk in de parkeergarage in mijn auto opgesloten omdat ik er nog niet aan toe was om dit te vertellen. Dat is nu 7 jaar geleden. Kat is er nog, zelfs een tweede. Ook bij die dacht ik wat zou ze er van vinden? Kortom ik heb nog een lange weg te gaan. Ik moet altijd zelf helemaal aan het stuur staan, ook als mijn ouders wel goed advies geven hoor ik dat niet meer want als ik zwakte toon wordt ik naar mijn gevoel platgereden. Wat ik steeds probeer te doen is dingen als een feit te presenteren. Ik ga dus op fietsvakantie en ik zeg tegen haar dus niet ik denk erover met de fiets te gaan kamperen. Dan krijg je een complete uiteenzetting over de gevaren, onmogelijkheden en toestanden. Kortom ik ben doodmoe er van terwijl ik met het afronden van mijn scriptie wat nu ene chaos is en niet lukt wel structuur en hulp kan gebruiken. Maar ja als enig kind met weinig vrienden sta ik er best alleen voor. Eigenlijk wel prettig dit zo eens van mij af te schrijven.

[Tigger]

Ja, soms (gelukkig niet al te vaak) zijn er moeders, die een enorm heftige impact hebben...
Maar heel goed van jou, om daarvoor iemand te gaan zoeken, die je kan helpen in het loslaat/losmaak proces.
Dat is denk ik, op dit moment het belangrijkst.
Die zak met eitjes kennen we bijna allemaal wel hier.
Bij mij waren het chips, maar het idee blijft hetzelfde.

De Gewichtige heeft gelijk met wat ze zegt over je BMI.
Als je geen bijkomende dingen hebt is dat te laag om in aanmerking te komen voor een operatie.
Tenzij je het zelf kunt betalen en uitwijkt naar België.
Er zijn hier meerdere op het forum, die dat gedaan hebben.

Maar ik begrijp, dat er nog geen bloedtesten zijn gedaan?
Misschien kan je huisarts daar vast eens mee beginnen.
Stel, dat je wel iets hebt (ik zou het je bijna toewensen, maar dat klinkt zo raar), dan verbetert dat je kansen wel.
En net wat De Nog Te Zware zegt: in het ziekenhuis (welke zou dat worden?) hebben ze ook psychologen, die ondersteuning kunnen bieden.

Verder zou je je heel goed kunnen inlezen, zodat je een meer concreet beeld krijgt van hoe het allemaal werkt.
Dat kan je helpen, dingen voor jezelf helder op een rijtje te krijgen.
Wat is er nodig, wat heb ik al en wat heb ik nog meer nodig?
Het verschil tussen een gastric bypass en een sleeve.

Je komt er wel, de eerste stappen heb je zelf al gezet.
En gewoon eens alles van je afschrijven lucht ook al erg op...