Advies nodig

[Mon-Roe]

geef het in ieder geval aan in het ziekenhuis dat je alleen woont. Verder is het geheel afhankelijk hoe je uit de operatie komt. er zijn er bij die kunnen de eerste week niet, maar ik liep bijv. de tweede dag al een rondje om het huis. Het enige waar ik bij geholpen werd, is het opstaan uit bed en wij douchen in bad, dus manlief heeft mij daar even bij geholpen. Verder kon ik alles zelf, zij het op mijn gemakje.
Maar zorg er wel voor dat er iemand standby is, voor het geval er iets met je gebeurt en je bijv. snel naar het ziekenhuis moet. Vraag desnoods aan de buurvrouw of ze af en toe even bij je komt kijken of laat mensen op bepaalde tijden even naar je bellen.

[Kathy78]

Vooral die opmerking van mon-roe dat je moeder zegt de hele tijd nu je afgevallen bent wat zie je er goed uit. Dat zou nu voor mij ook heel dubbel zijn. Dat heb ik haar ook gezegd dus als ik maatje 36 heb dan doe ik er wel ineens toe.? In ieder geval voor mij staat ze even geparkeerd. Ik kan ht even niet. Ik heb inmiddels wel de zorgverzekering gebeld hoe het zit. Ik ben zo iemand die dan precies wil weten hoe dat loopt. Ik wil geen financiele verrassingen, zeker niet omdat ik alleen ben en een eigen bedrijf heb. Hoe doe je dat als je uit het ziekenhuis kom? Ik heb wel hier een tante op 800m maar die is ook ver in de 70. Geen broers of zussen, weinig vrienden en de paar die ik heb wonen ver weg en de ander heeft een gezin. Kortom geen mantelzorg echt. Zorghotel? Thuiszorg. Vooral die eerste week zeg maar. Hoe hebben jullie dat gedaan? Regelt maasstad dat?

[De nog te zware]

Per ziekenhuis verschilt het hoelang je moet blijven.
Even er vanuitgaand dat het voorspoedig allemaal verloopt.

Ik moest 1 nacht blijven, anderen moeten 2 a 3 nachten blijven.

Dan moet je thuis zien te komen.
Dus iemand moet je rijden, denk ik.

Thuis moet je de eerste 24 uur iemand bij je hebben.
Voor als je onderuit gaat, beroerd wordt of wat dan ook.

Dan mag je de nodige weken niks tillen.
Dat kan je onderscheppen door van te voren je huis schoon te hebben, geen boodschappen hoeft te doen, kleine porties soep bijvoorbeeld invriest.

Wat je ook hebt is, twee a drie weken trombosespuitjes bij jezelf zetten.
Of je doet het zelf of je vraagt een ander.

Reken er op dat je waarschijnlijk twee weken niet kan werken (afhankelijk van wat voor werk).

Op zich is het allemaal niet zo moeilijk, als het allemaal volgens het boekje verloopt.
Maar ook geestelijk krijg je door narcose, toch grote operatie en hele gebeuren een dauw.
Dus tranen, je even bibberig voelen, even bij iemand je ei kwijt kunnen, is wel lekker.

[MarieClaire]

Dank je DNTZ en Mon-Roe! Ik ga het een keer in de familie opgooien.

[Kathy78]

Ik ben weer een hoop wijzer geworden in deze paar dagen. Ik kijk uit naar mijn traject, er gebeurt nu gewoon iets. Ik hoop niet dat ik eerst nog een poging via een dietiste moet doen. Dat wordt dan weer 10 kg afvallen en 12 bijkomen. Ik kreeg nu wel net een ingeving over comorbiditeiten. Hoe sterk moeten die zijn bijeen bmi van 38.5. Vannachteen snurk app aangezet jaja die bestaan echt en nooit geweten maar ik ben aardig luid. Had ik vroeger nooit. Ook heb ik regelmatig dat mijn arm slaapt in de ochtend. Een zenuw raakt dan beklemd. Verder moet ik ook regelmatig rennen naar het toilet en als ik dan niet uitkijk ben ik te laat. Het zijn Van die kleine dingetjes die langzaam ontstaan, waar je mee doorloopt en nu boven komen omdat je met van die verzekeringsregels zit. Ik heb nu al de zenuwen, heb je eindelijk de stap genomen zou een bmi onder 40 een struikelblok zijn omdat je het geluk heb dat je nog redelijk gezond ben. Ik wil gewoon geen versleten gewrichten etc. Door al dat piekeren ga je weer meer eten en misschien triest maar waar is het bmi verhaal dan helemaal niet meer relevant omdat het er dan misschien wel aan zit.
grrr, mijn hooofd loopt over ben blij als ik maandag weer bij de psycholoog zit.
Mijn buitenkant pastt gewoon niet bij de dingen die ik enerzijds wil doen en aan de andere kant past het wel als uitkomst van mijn gevoelens en het vreten wat ik doe als reactie daarop. Eigenlijk wil ik gewoon lekker kunnen knallen in een sportshirtje, legging en een paar sportschoenen en dan de stormloop doen over alle obstakels of lekker raften zonder dat ik hoef te denken hoe krijg ik die wetsuit aan. Binnen zit mijn outdoor hart met fietsvakanties, outdoor etc en de buitenkant is een couchpotato. Gelukkig beweeg ik aardig tijdens het werk en heb ik geen kantoor baan meer. Ik denk dat ik snel weer een stuk actiever zou zijn zodra de kgs eraf gaan. Ik heb nu veel weerstand tegen bepaalde dingen omdat ik bang ben het niet vol te houden. Zo doe ik ook mijn fietsvakantie alleen want dan hou ik niemand op. Toch wel triest ben je 38 jaar maar voel je je misschien wel net zo eenzaam als sommige bejaarden. Het houdt me allemaal erg tegen in mijn sociale contacten.

[Kathy78]

Hoe was eigenlijk de screening marieclaire? Waar ben je geweest? En wat kwam er allemaal aan bod?

[Tigger]

Ja, al die "kleine" dingetjes bij elkaar gaan steeds meer irriteren.
Ben je nu 4 kilo van een BMI van 40 af?
Ik denk, eerlijk gezegd, dat je met een BMI van 40 meer kans maakt.
Het zou zo jammer zijn, dat je zou worden afgewezen, omdat je BMI te laag is.
Tenzij je een zelfbetaler wordt en naar België uitwijkt.
Maar, zoals ik al zei, laat je eerst eens onderzoeken, zonder gelijk een verwijsbrief te vragen.
Als je namelijk wel een verwijsbrief vraagt, gaat je huisarts je ook wegen.
En dan heb je een te laag BMI.
Dus eerst maar eens bloed laten prikken en bloeddruk meten.
Dan weet je weer iets meer...

[MarieClaire]

Kathy, het is wel goed gegaan denk ik. Ik had met 4 mensen te doen, een dietiste, een arts, psycholoog en de bewegingsdeskundige. Ze vragen allemaal natuurlijk veel dezelfde vragen, of dat voor hun vakgebied van belang is weet ik niet, het kan ook gaan om te zien of je steeds hetzelfde antwoord geeft. De psychologe wil toch eerst nog een rapportje van mijn psycholoog hebben, dus daar wachten ze op. En ik moest eigenlijk een fietstest doen maar kon met geen mogelijkheid op de fiets komen
Eerlijk gezegd was het best erg confronterend allemaal.

En wat jou betreft. Ik zou het allemaal eerst even goed bespreken met je psycholoog en dan doen wat Tigger adviseert. Heeft de huisarts ook een goede weegschaal? De professionele weegschalen geven vaak een heel ander beeld dan je eigen weegschaal. Ik ben altijd 2 kg zwaarder bij de dietiste dan thuis. En gisteren dus ook.
O, en je lengte even goed meten. Ik bleek 2cm gekrompen en daardoor veranderd ook het BMI. Jij zult nog niet krimpen met jouw leeftijd, maar je weet maar nooit.

Doe het rustig aan Kathy. Zorg eerst goed voor jezelf.

[Tigger]

Ach, ik was ook "gekrompen".
Gewoon niet helemaal rechtop gaan staan...

[Kathy78]

Vannacht de snurk app aangehad. Jeetje ik zaag de kamer klein. Ik heb nog geen verwijsbrief gehad maar ze wilde mij wel doorverwijzen en het erover hebben zodra de tijd rijp is bij de psycholoog. Dat zal nog wel eens paar weken duren. Bizar dat ik dus eerst nog dikker moet worden. Grr. Het is natuurlijk ook maar tijdelijk, maar toch. De vervangend huisarts heeft mij wel gewogen maar niet gemeten. Toen woog ik daar 106 kg op zo,n niet precieze naald weegschaal met kleren aan. Thuis op mijn exactere digitale weegschaal 106 met kleren aan. Ik moet dus naar 110. Ik weet het is natuurlijk helemaal verkeerd, maar ik heb geen geld boom. Ik weet nog met mijn implantaat lenzen, grens was -10 of slechter. Ene hoog -11 andere -9.75. Net te laag en dan kosten a 2600. Arts heeft er toen -10 van gemaakt want ene oog opereren kan niet dan zie je daarna scheel en qua zicht maakt -9.75 of -10 geen mieter uit kan ik je vertellen. Daarnaast kwam ik ook klem te zitten met werk waarbij ik details moest zien. -10 naar de verzekering en voila geregeld. Zo happy daarmee na jaren ontsoken ogen door lenzen en een bril met jampotglazen en een sterk verkleiningseffect. Zie nu weer scherp zonder iets te hoeven doen. Dit is natuurlijk iets anders maar een jarenlange worsteling. Ben ik eindelijk zo ver om dit rigoreus aan te pakken na alle worstelingen met ijn moeder en mijn zelfbeeld zou het niet vergoed worden.