Wil je een sleeve of een gbp?

[Tigger]

Hoewel beide operaties een maagverkleining zijn, zijn er een aantal verschillen. Ik ga hier niet in op de verschillen qua operatietechniek, daarvoor is genoeg te vinden op het internet. Wat ik hier wel wil belichten zijn een aantal verschillen tussen de beide operaties. Ik wil niet pretenderen, dat ik hier alle verschillen beschrijf, maar het is in elk geval misschien een aardig punt, om te beginnen met een besluitvorming.

Waarom wordt vaak het eerst gedacht aan een Gastric Bypass en pas daarna aan een Gastric Sleeve? De GBP wordt al vele jaren uitgevoerd, de techniek is ontwikkeld in de jaren ‘60. De eerste sleeve operatie werd uitgevoerd in 1988. Er is dus veel meer data en research over de bypass bekend, dat is vaak de reden, dat het eerst wordt gedacht aan een bypass.

De verschillen in werking: de werking van de bypass bestaat uit twee componenten: a. het slechter opnemen van de voedingsstoffen door het verkorten van de darmen, b. het verminderen van de hoeveelheid voedsel, die kan worden gegeten per keer. De werking van de sleeve bestaat uit het minder kunnen eten per keer. Je neemt daarbij wel alle voedingsstoffen op, die aangeboden worden.
In het kort: de bypass patiënt blijft voor de rest van het leven ondervoed, door het slecht opnemen van voedingsstoffen en moet daarom blijvend dagelijks veel voedingssupplementen slikken. Ook gewone reguliere medicijnen worden slechter opgenomen (anticonceptie!).
De sleeve patiënt heeft daar iets minder last van. Medicijnen worden wel goed opgenomen, maar door de kleine hoeveelheden voedsel, zal ook de sleeve patiënt vanaf de operatie voor de rest van het leven supplementen moeten blijven bijslikken, hoewel niet zoveel als bij de bypass.

Het hongergevoel. Bij de sleeve wordt 75 tot 80% van de maag verwijderd. In het deel, dat verwijderd wordt, wordt het grootste deel van het hongerhormoon Ghrelin aangemaakt. Daardoor hebben sleeve patiënten tot een aantal maanden na de operatie geen hongergevoel meer. Soms lijkt het, alsof die honger er wel is, maar dat is dan geen honger, maar dorst. Dorst wordt o.a. opgewekt door de aanwezigheid van maagzuur, wat bij de sleeve patiënt nog gewoon aanwezig is. Bij de bypass patiënt is het restant van de maag nog gewoon aanwezig, met het bijbehorende honger hormoon. Die laatste blijft dus gewoon zijn honger houden. Het hongergevoel bij de sleeve patiënt komt wel weer terug, na een aantal maanden (dat verschilt van persoon tot persoon), maar nooit meer in dezelfde mate als voor de operatie. Het is veel “beheersbaarder”.

Het afvallen. Er wordt gezegd, ondersteund door de veel langere periode van research, dat patiënten met een bypass meer afvallen dan mensen met een sleeve.
Vaak ligt wel het tempo van afvallen hoger.
Maar of er werkelijk zoveel verschil is, weet ik eigenlijk niet. Gebaseerd op de ervaringen hier op het forum, zou ik zeggen, dat die stand redelijk gelijk is.
Er wordt gezegd, dat de snelheid van het afvallen hoger lig bij de bypass. Dat zou misschien kunnen, maar ik denk zelf, dat ook alles ook afhangt van de wijze van het toepassen van de regels, die na beide operaties gehanteerd dienen te worden. Dan heb ik het over het maken van gezonde voedingskeuzes en de hoeveelheid beweging na de operaties. Iemand, die zich houdt aan de richtlijnen en zorgt voor voldoende beweging zal sneller afvallen dan iemand, die een week na de operatie pizza’s, gebak en curryworst naar binnen schuift. En geloof het of niet, die mensen zijn er echt. Persoonlijk denk ik dan, dat die zich niet hadden moeten laten opereren. Dat geldt voor beide operaties.
Bij mensen met een hoog BMI wordt vaker gekozen voor de gastric bypass, om in zo kort mogelijke tijd, zo veel mogelijk af te vallen.

Herstel van darmen na bypass. Het slechter opnemen van voedingsstoffen bij de bypass is voor het grootste deel te wijten aan het feit, dat de eerste meter van de dunne darm bij de operatie “gebypassed” wordt, vandaar ook de naam. In het eerste deel van de darmen zitten plooien, die als taak hebben, de voedingsstoffen te onttrekken aan het eten. Verderop in de darmen zijn die plooien niet meer (zoveel) aanwezig. Echter, er zijn studies, die aantonen, dat de taak van die plooien uit het eerste deel van de darm (die dus overgeslagen wordt) ongeveer vijf jaar na de operatie, wordt overgenomen door het deel van de darm, waarop het restant van de maag wordt aangesloten. Het slijmvlies past zich aan. Met andere woorden: de opname van voedingsstoffen wordt verbeterd. Dat kan prettig zijn i.v.m. medicatie en vitamines en mineralen opname, maar er schuilt ook een gevaar in van weer kunnen aankomen, als je hier niet op beducht bent.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4351155/
http://journals.lww.com/annalsofsurgery ... ed.11.aspx
http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 9217300875
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3508630/

Bij beide operaties is het zaak 1 á 2 maal per jaar bloed te laten controleren op voedingstekorten, voor de rest van het leven.

Herstellen van de operatie is in beide gevallen niet echt mogelijk, zeker bij de sleeve niet. Immers, het restant van de maag, dat niet meer gebruikt wordt, wordt verwijderd. Een sleeve kan nog wel veranderd worden in een bypass, als dat wenselijk zou zijn. Een bypass is blijvend. Mocht het uiteindelijke gewichtsverlies niet beantwoorden aan de verwachting, dan zijn er nog wel mogelijkheden, om extra operaties uit te voeren, maar die zijn dan erg ingrijpend.

Een ander verhaal is “Dumping Syndroom” Dit is het verschijnsel, dat kan optreden bij een bypass patiënt, als er in 1 keer teveel voedsel wordt “gedumpt” in de darm. Vaak is dit voedsel vet, of rijk aan suiker, of allebei. De symptomen liegen er niet om: rillerigheid, duizeligheid, zweten, pijn, kramp, diarree, proberen over te geven, kortom: ellende, die soms uren kan aanhouden. Sommige mensen beschouwen dat als een voordeel: een goede waarschuwing dit soort eten niet meer te eten. Er zijn ook mensen, die hier nooit van leren…
Bij de sleeve treden geen echte dumpingen op. Wel kan je soms dumping-achtige verschijnselen krijgen: zweten, overgeven, pijn, kramp, rillerig en duizelig. Dat komt dan niet door het dumpen van het eten (dat kan immers niet, want er zit nog gewoon een sluitspier aan het eind van de maag), maar kan wel gebeuren bij te snel, of te veel eten (of allebei), of niet goed kauwen.

Wat voor soort eter ben je? Ben je een snaaier, of een volume-eter?
De snaaier loop de hele dag door naar eten te zoeken en eet vaak kleine hoeveelheden, de hele dag door. De volume-eter loopt niet echt te snaaien of te grazen, maar schept wel een paar maal het bord vol, of neemt een hele grote portie.
De snaaier is meer gebaat bij een bypass operatie, de volume-eter bij een sleeve.
Een ander verhaal hierbij is de emotie-eter. Die eet voedsel als troost bij stress , of andere emoties. Deze manier van eten zal bij beide operaties niet veranderen. Daar is eerst een voortraject voor nodig, om te leren om te gaan met de stress of nare situaties in het leven, zonder daarbij terug te grijpen op troostrijk eten. Vandaar de afspraken bij de psycholoog. Uiteraard kun je hierover liegen, maar daar heb je alleen jezelf maar mee. De operatie zal je niet opleveren, wat je verwacht. Je zult best wel afvallen in het begin, maar daarna weer gewoon aankomen.

Er is een levenslange wijziging nodig in je eigen houding ten opzichte van eten en beweging. Het blijft je eigen keuze, om je voeding uit te zoeken. Het vergt discipline en toewijding. Je kunt na beide operaties na verloop van tijd weer gewoon alles eten, maar als je niets verandert in je houding ten opzichte van eten en je blijft weer net zo eten, als toen je zwaar was, brengt de operatie je niet, wat je ervan verwacht. Je kunt nog steeds de hele dag door pizza’s en junkfood naar binnen blijven werken, maar je kunt zelf wel bedenken, wat dat doet met je gewicht. De operatie wordt gedaan aan je maag, niet aan je hoofd…

Maagzuur. Heb je vaak en veel last van maagzuur, dan wordt eerder gekozen voor de bypass. Bij de bypass wordt het fysiek onmogelijk gemaakt, om last te krijgen van een teveel aan maagzuur. Bij een sleeve kan je nog wel maagzuur klachten krijgen. Vandaar, dat bij maagklachten, die gerelateerd zijn aan het aanwezig zijn van (teveel) maagzuur, de sleeve niet wordt aangeraden.

Voordelen van de sleeve ten opzichte van de bypass. De twee grootste voordelen zijn wel: het verminderen van het hongergevoel en het beter opnemen van vitamines, mineralen en medicijnen.
Voordelen van de bypass ten opzichte van de sleeve. Het afvallen gebeurt op twee manieren: de beperktere voeding opname en de vermindering van de hoeveelheid voedsel per keer. De sleeve heeft maar één manier: het beperken van de hoeveelheid voedsel. Bypass patiënten vallen hierdoor waarschijnlijk sneller af dan sleeve patiënten.

Dit is in een notendop het verhaal.
Er zullen best dingen zijn, die ik niet heb benoemd, maar dit zijn denk ik, wel de meeste dingen.
Misschien, dat dit een kleine bijdrage kan bieden aan de besluitvorming, welke van de twee operaties te kiezen.
Hiermee hoop ik handvatten te geven, waarmee je in overleg kunt treden met je chirurg. Hij of zij heeft ervaring met dit soort operaties en kan je nog veel meer vertellen. Maar het kan geen kwaad, jezelf ook goed voor te bereiden. Het is en blijft tenslotte jouw lichaam, waar in gesneden wordt en het resultaat is blijvend, voor de rest van je leven.
Veel succes!

p.s. lees ook nog even dit: voor-iedereen-die-denkt-aan-een-maagver ... 16508.html

[Mon-Roe]

Heel mooi lijstje/overzicht, maar over het hongergevoel bij een GBP het volgende:
doordat de maag niet meer gebruikt wordt, wordt ook het hongergevoel dingetje in je maag niet meer gevoed en ervaar je bij een gbp ook geen honger meer in de eerste maanden. Na verloop van tijd komt er wel weer een soort van hongergevoel, maar is niet te vergelijken met het hongergevoel van voor de operatie. Ik heb 3 jaar geen hongergevoel meer gehad, nu heb ik regelmatig, maar alleen als ik niet op tijd eet.

Herstel
Een gbp kan ongedaan worden gemaakt, het is niet makkelijk maar het is al wel gedaan in Nederland.

Soort eter
Ben je echt een zoetekauw dan wordt er geadviseerd om een gbp te nemen, dit omdat de kans op dumpings dan groter zijn en je het wel laat om dan veel te snoepen. UIt ervaring weet ik dat het werkt.

[Tigger]

Dank je wel voor de aanvullingen! 4(

[regenboog]

Mensen met een sleeve hebben een moeizamere start dan mensen met een GBP.

vb. Sessie, 2 maanden na OP kon ik alleen maar een half lepeltje yoghurt naar binnen krijgen. Een medecollega met een GBP, die 1 maand na de OP was, zat heerlijk een banaan op te peuzelen. Ook de rest van de GBP-ers zaten al heel prettig te eten, terwijl het voor mij als sleever een enorme worsteling was.
Ook buiten met de al gevorderde sleevers werd met dat verteld.
Ik denk dat dat niet onbelangrijk is om te weten.
..............................

[loesje1980]

Heel fijn dit stukje want ik zit nog steeds enorm te twijfelen welke voorkeur ik zal doorgeven.
Blijf vooral delen want het helpt echt bij het maken van mijn keuze.
Ik neig nu lichtelijk naar de sleeve. Ik ben geen zoetekauw. Heb wel beetje last van maagzuur maar zeker niet elke dag en ik neem er ook geen medicijnen voor.

[Mari68]

In mijn omgeving merk ik idd dat mensen met een sleeve in het begin meer "pijn"hebben. Ik heb zelf een GBP nergens iets van geweten. Mijn dochter een sleeve en zij heeft hele erge pijn gehad en moest veel braken in het begin. Heeft ook een morfine pomp gekregen hiervoor. Toen ik geopereerd was lag ik op de kamer met 2 mensen met een sleeve en die hadden hetzelfde als mijn dochter.

Met een gbp kan ik meer eten dan mijn dochter met een sleeve. Zij spuugt ook meer dan wat ik doe. Ze kan dingen minder verdragen die ik wel kan verdragen.

[Tigger]

Ik merk ook, dat mensen met een bypass (veel) meer kunnen eten dan ik met mijn sleeve.
We waren een paar weken terug nog uit eten met vrienden, waarvan hij een bypass heeft.
Hij heeft meer gegeten dan mijn hubby en Mon-Roe weet , wat dat zeggen wil...
Maar ik sta daar echt nog steeds van te kijken.

Ik heb (na de eerste dagen, maar dat had een andere oorzaak) niet gebraakt.
Ik had ook niet veel pijn.
Wel is de incisie, waar de maag door naar buiten wordt gehaald, iets langer gevoelig gebleven dan de andere incisies.
Maar verder heb ik weinig last gehad.
Gelukkig...

[Bloemschikkertje]

Tigger dat die man veel meer kan eten met zijn gbp dan jij met een sleeve, komt dat niet doordat hij zich niet aan de hoeveelheden houdt en telkens meer is gaan eten waardoor zijn maagje ook weer uitgerekt is ?

[Tigger]

Dat uitrekken vind ik nog steeds een dubieus gegeven.
Bij een sleeve kan ik me (met veel fantasie) nog wel iets voorstellen daarbij, want die zit aan de onderkant nog steeds dicht.
Als je daar maand na maand na maand na maand, elke dag te veel in blijft proppen, misschien dat die maag dan uitrekt...
Er zijn geen echte bewijzen voor, medisch gezien.

Bij een bypass kan ik me daar echt niets bij voorstellen.
Dat is gewoon een open buis, zowel boven als onder.
Het eten schuift daar rechtdoor de darmen in.
Dat zie ik ook niet uitrekken, eerlijk gezegd.
Ook daar zijn geen medische bewijzen voor.

Wat wel kan, is dat vanaf het begin de ruimte bij de één groter is dan bij de ander.
Lijkt me meer te maken hebben met de operatietechniek.
Dat gebeurt inderdaad wel eens.

[Bloemschikkertje]

Dat lijkt me wel te kunnen zoals jij het omschrijft.