Wat vertel ik mijn baas/leidinggevende/chef?

[Tigger]

Eerst even dit (voor sommigen heel moeilijk): je baas is NIET je vriendje.
Zal zij/hij nooit worden ook.
Ook heel aardige bazen zijn niet je vriendje.

Dat gezegd hebbende; wat vertel je?
Het antwoord is: helemaal niets.
Dit is namelijk niet jouw taak.

De enige, die er over gaat, is je bedrijfsarts.
Daar ga je als eerste heen en aan haar/hem vertel je, wat er gaat gebeuren, hoe je traject gaat lopen en wanneer de operatie is gepland.
Dan neemt de bedrijfsarts het over en gaat je baas inlichten, maar zij/hij zal alleen vertellen, dat je er gedurende een bepaalde periode niet bent.
Er staat overigens zes weken voor.

Verder mag de bedrijfsarts niets vertellen, want dat valt onder haar/zijn beroepsgeheim.
Daar moet je baas het mee doen.
Nu zijn er van die bazen, die je dan gelijk in je nek springen.
Lekker laten springen.
Je kunt ze gewoon weer terug verwijzen naar je bedrijfsarts.

Voel je je er niet prettig bij, omdat bazen ontzettend goed zijn in het manipuleren van hun werknemers (daar krijgen ze les in), dan kun je overwegen om te vertellen, dat je geopereerd gaat worden.
Punt.
De rest is privé en gaat haar/hem niets aan.

Iedereen mag van mij vertellen aan de baas, wat je zelf wilt.
De vraag is, in wiens belang dat zal zijn, maar dat moet je helemaal zelf weten.

Jij hoeft niet te zorgen voor vervanging, dat is niet jouw taak.
Je hoeft geen rekening te houden met co-werkers, dat doe je ook niet, als je onder de bus rijdt met je fiets.
Het is de taak van de baas, om te zorgen voor continuïteit op de afdeling.
Daar wordt zij/hij voor betaald.

Dit is zoals het zou moeten gaan volgens de correcte weg.
Maar een ieder moet doen, wat hij/zij zelf wil.
Kijk er alleen mee uit, dat is alles wat ik zeggen wil.

Neem je hersteltijd.
Daar heb je recht op.
De één heeft meer tijd nodig dan de ander.
Wacht dat rustig af, dat mag namelijk.
Ga niet eerder aan het werk, als je nog niet helemaal fit bent.
Het is een zware operatie, ook al zie je dat aan de buitenkant niet.

[De nog te zware]

Even een vraag (ik ben al lang uit het NL arbeidsleven weg).

Heeft elk bedrijf, hoe klein ook, een bedrijfsarts?

Als die er niet is, wat wordt er dan van je verwacht?

[Tigger]

Dankjewel voor het vragen!
Niet ieder bedrijf heeft een eigen arts, maar elk bedrijf valt wel onder een overkoepelend orgaan.
Dan kan HR je wel vertellen, waar je zijn moet.

[Truusepluus2]

Mijn ervaring met de bedrijfsarts is niet positief > nou hebben we ook niet een bedrijfsarts maar een Arbo arts en ik heb wel geleerd dat daar zeker verschil in zit.
De arbo arts verbonden aan ons werk handeld voornamelijk in belang voor het bedrijf.
Beroepsgeheim neemt hij niet zo nauw en is goed in het "stimuleren" snel weer aan het werk te gaan.
Tis een gevecht die je nog extra moet voeren en kost veel negatieve energie, helaas!
Ik ga maar zien hoe het gaat lopen allemaal, maar ga zeker ook dit keer weer goed voor mezelf zorgen.

[Mon-Roe]

Mocht je problemen hebben met een arbo/bedrijfsarts kan je altijd een second opinie vragen bij het UWV.

Verder hoef je je officieel pas ziek te melden op de dag van de operatie en hoef je van te voren niets te melden. Je kan aangeven in het telefoontje dan je die dag geopereerd wordt en dat het herstel een aantal weken zal gaan duren. Verder hoef je niets te melden.
Je krijgt dan vanzelf een oproep van de bedrijfs- of arbo arts.

Maar in tegenstelling tot Tigger, ben ik voor openheid, ook omdat er op een later tijdstip iets op je werk kan gebeuren wat met je operatie te maken kan hebben, denk bijv. aan een dumping of dat je ineens hele erge buikpijn krijgt. Als niemand weet wat er met je aan de hand is, kunnen ze ook niet ingrijpen.
Maar ga niet in discussie met je werkgever, vertel hem wat er gaat gebeuren en hoelang je verwacht uit de running te zijn en dat de rest aan de bedrijfs- of arboarts is.

[Tigger]

Ik zeg niet, dat ik niet voor openheid ben, ik zeg, dat je niets verplicht bent.
Dit is de formele weg.
En die geef ik aan, omdat er hele vervelende bazen zijn, die zelfs eisen, dat jij ziek bent, op een moment, dat hun beter schikt.

En verder is het aan je zelf.

[Truusepluus2]

Ik verwacht ook zeker niet dat mijn leidinggevende blij zal zijn maar dat doet me deugd
Ik doe dit nl niet voor haar, maar voor mezelf en dat is veel belangrijker!
Ik heb besloten na lang wikken en wegen om er open over te zijn. Gaat echt opvallen dat ik anders ga eten en drinken en ik wil in mijn werk in 1e instantie wat extra ruimte nemen hiervoor. Dus dat houdt in extra pauze inlassen en dus minder patiënten zien achter elkaar. Anders kom ik nooit toe aan een slok drinken of eten.

Ik wens iedereen veel wijsheid toe maar ook kracht en sterkte in het nemen van je eigen besluit hierover.
Je zal positieve maar ook negatieve reacties kunnen krijgen en daar moet je zeker op voorbereid zijn.

[fdej]

Ik heb het ook gewoon verteld aan mijn baas (die ook mijn manager is overigens) en mijn directe collega's. Dat leek me in mijn situatie beter. Ik lijd (zoals eerder gezegd) ook aan depressie en angstaanvallen en daar ben ik ook heel open over geweest. Tot nu toe is dat me vooral in dank afgenomen en heb ik ook nooit iets van een negatieve houding bemerkt. Sterker nog: er word erg met me meegeleefd en ik heb gewoon een vast contract en promotie gekregen, ondanks mijn ziekte (want dat is het eigenlijk gewoon). Voor mij was het dus heel logisch om ook hier eerlijk over te zijn. Ik ga het niet in het hele bedrijf rondbazuinen, maar deze drie mensen met wie ik direct werk weten het.

Wat Truusepluus zegt: belangrijk dat je je eigen besluit neemt. Als ik niet in deze situatie had gezeten dan had ik het ook lekker voor me gehouden Tigger heeft helemaal gelijk dat je niets verplicht bent te vertellen.

[Saffron]

Ik heb het ook verteld hoor. Heel prettig om de dingen in goed overleg te kunnen doen met elkaar. Directe collega's waren op de hoogte, zodat ik mn werk tijdig aan ze kon overdragen. Dikke bos bloemen gekregen en leuke appjes en lieve telefoontjes. Morgen ga ik even lunchen op het werk. Gewoon even voor de gezelligheid en even de laatste nieuwtjes horen. En dan ga ik in de week daarop lekker thuis wat werkklussen oppakken op m'n gemakje. Moet van niemand, maar ik heb er zin in.

Overigens had ik zelf ook zo gereageerd in de tijd dat ik zelf nog leidinggevende was. Als je fijne medewerkers hebt, dan zijn die je heel wat waard en geef je ze graag de ruimte om aan hun gezondheid te werken. En dan weet je toch wel dat ze weer voor je klaarstaan zodra ze dat kunnen.

[Saffron]

Even ter illustratie van hoe het ook kan: m'n leidinggevende nam me vandaag even apart. We hadden nog altijd in de planning staan om voor de zomervakantie met de hele afdeling een hapje te gaan eten en hij vroeg of het voor mij misschien prettiger was als we dat pas na de zomervakantie zouden doen.

Heb gezegd dat ik het prima vind om dat voor de zomervakantie te gaan doen. Maar ik vond het echt superattent.